“Ik zou mijn verhaal niet meer kunnen navertellen”

Patrick zit achter zijn bureau in de villa waar hij kantoor houdt. Hond Vesper kwispelend aan zijn voeten. De ondernemer kan zich de vakantie nog levendig voor de geest halen. “We hadden onszelf een fantastische reis cadeau gedaan. Vlak voor vertrek kreeg ik opeens een bloedneus die maar niet wilde stoppen. Dat was vreemd want dat heb ik nooit. Daarna ben ik gaan liggen en heb tien uur onafgebroken geslapen.” Als Patrick zich bij aankomst met vereende kracht via de rotstrap naar zijn hotelkamer heeft weten op te slepen, valt hij ook daar als een blok in slaap. Tijdens een duik op nieuwjaarsdag is hij twee keer zo snel als normaal door zijn zuurstof heen. “Het was allemaal heel vreemd, maar je hebt een jetlag, het is warm, je bent in de tropen… We zochten er gewoon niet zoveel achter.”

Trouwen in Starbucks

Patrick krijgt chemotherapie en wordt daarnaast klaargestoomd voor een stamceltransplantatie omdat de weeffout in zijn cellen geen andere oplossing meer toelaat. Hij wordt hiervoor in het ziekenhuis opgenomen, maar in bed gaan liggen met een badjas dat is hem nog een stap te ver. “Ik douchte en schoor me gewoon iedere ochtend, deed een overhemd aan en ging beneden in de Starbucks van het AMC zitten werken. Ik voelde me nog niet heel ziek.” Lachend: “Het infuus op wieltjes dat ik achter me aansleepte was het enige dat verraadde dat ik een patiënt was. Die moffelde ik weg achter een plant.” De Starbucks is voor hem sowieso een bijzondere plek. “Mijn vriendin en ik waren pas anderhalf jaar samen, maar als zich zo’n ernstige ziekte aandient, moet je opeens na gaan denken over zaken als je testament en nalatenschap.” Ze besluiten om te trouwen. Geen groot feest, maar een formaliteit.

Omdat Patrick het ziekenhuis niet uit mag, is de Starbucks voor hem de aangewezen plek. Met ieder drie getuigen (een vereiste als je buiten het gemeentehuis trouwt), hun in totaal vijf kinderen (red. uit eerdere relaties) en beider ouders wordt het ondanks de niet bepaald vrolijke aanleiding alsnog een klein feestje. “De ambtenaar van de burgerlijke stand vond het geweldig. Dit had hij nog nooit meegemaakt.”

Deze bluetooth speaker neemt het gesprek tussen arts en patiënt op, zodat die laatste het thuis nog even rustig na kan luisteren. Door zijn eigen ziekte is zijn motivatie nog groter geworden. “Er wordt zoveel informatie op je afgevuurd. Als mijn vrouw en ik dan in de auto terug naar huis zaten, hadden we dingen vaak allebei anders geïnterpreteerd. Het was zó fijn geweest als we dan zo’n gesprek nog even hadden kunnen naluisteren. Ik heb dat toen echt gemist.” Zijn spreekkamerassistent wordt inmiddels al in drie ziekenhuizen gebruikt.

Droomhond

Door zijn ziekte is Patrick veel bewuster gaan leven. “Ik geniet veel meer van de natuur en maak me veel minder druk over dingen.” Naast zijn grote gezin, haalt Patrick enorm veel energie en liefde uit zijn hond Vesper. “Lekker met haar wandelen is echt goud.” Een droom die na zijn ziek zijn in vervulling gaat. “Tijdens mijn behandeling vroeg ik elke keer aan mijn arts of ik een hond kon nemen. Maar die raadde dat af in verband met mijn kwetsbare gezondheid. Op mijn verjaardag in november 2019 vroeg ik het weer en zei hij ‘Ik denk dat het nu wel moet kunnen.’ Zijn vrouw heeft op dat moment al een nestje gevonden en ze rijden direct vanuit het AMC door naar Friesland waar een nestje van negen puppy’s op hen wacht. “Ik stond een beetje te kijken welke we zouden kiezen, maar mijn vrouw zei: ‘Je bent al gekozen!’. Ik keek naar beneden en aan mijn voeten zat Vesper.”

Zijn mindset is compleet veranderd ten opzichte van twee jaar geleden. “Ik ben veel milder geworden, zie dingen meer in perspectief.” Hij is dankbaar dat hij zijn kinderen kan zien opgroeien. “Nu ze zien dat het beter met me gaat, kan ik langzaam de angst bij hen wegnemen. Dat is heel fijn.”